24 Μαρτίου 2017

Πως θα ήθελα να με θυμούνται


Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από τον θάνατο του Johan Cruyff, ας δούμε τι έλεγε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του, «My Turn» ως προς τον τρόπο που θα ήθελε να τον θυμάται ο κόσμος.

«Κάποτε με ρώτησαν πως θα ήθελα να με θυμούνται σε 100 χρόνια. Για καλή μου τύχη είναι κάτι για το οποίο δεν χρειάζεται να ανησυχώ, επειδή δεν θα βρίσκομαι εδώ. Αλλά αν θα έπρεπε να δώσω μια υποθετική απάντηση, αυτή θα ήταν ‘Σαν έναν υπεύθυνο άνθρωπο του αθλητισμού’.

Αν θα έπρεπε να κριθώ ως ποδοσφαιριστής, τότε η ζωή μου θα οριζόταν από μια περίοδο μεταξύ 15 και 20 χρόνων και ειλικρινά, νομίζω ότι πρόκειται για ένα πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα. Το ταλέντο μου στο ποδόσφαιρο μου δόθηκε από τον Θεό. Δεν έκανα τίποτα για να το αποκτήσω. Την ώρα που άλλοι έλεγαν ότι πηγαίνουν στη δουλειά, εγώ απλά πήγαινα να παίξω μπάλα. Ήμουν λοιπόν τυχερός. Γι’ αυτόν τον λόγο, τα υπόλοιπα πράγματα που έκανα στη ζωή μου, έχουν για μένα μεγαλύτερη σημασία.

Δεν ήμουν πάντα κατανοητός. Τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και σαν προπονητής, αλλά και σε οτιδήποτε άλλο έκανα αργότερα. Αλλά ούτε ο Rembrandt και ο van Gogh ήταν κατανοητοί. Είναι κάτι που μαθαίνεις: Οι άνθρωποι συνεχίζουν να σε ενοχλούν έως ότου γίνεις ιδιοφυία». 

Johan Cruyff

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου