Μια ιστορία για τον Ronaldinho

Δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνων που υποδέχθηκαν την άφιξη του Ronaldinho στη Βαρκελώνη το καλοκαίρι του 2003, με την προσδοκία πως ήταν εκείνος που θα ηγούταν της αγωνιστικής αναγέννησης της Barcelona. Δεν πίστευα πως ήταν ο «εκλεκτός». Είναι κάτι για το οποίο έχω εξηγηθεί στο παρελθόν, τόσο απέναντι στους αναγνώστες όσο και στον ίδιο μου τον εαυτό. Φυσικά είναι επίσης κάτι που μάλλον δεν έχει απολύτως καμία σημασία.

Κλαίγαμε για τον Ronaldinho

Συνέντευξη στην εκπομπή του Sky Sports, Revista de la Liga, παραχώρησε πριν από λίγες ώρες ο Joan Laporta. Ομολογώ ότι όταν χθες διάβασα την αναγγελία της συνέντευξης πάγωσα, καθώς θεώρησα ότι θα άνοιγε άλλος ένας κύκλος αντιπαράθεσης με το νυν διοικητικό σχήμα του συλλόγου.

Ronaldinho. Ένα πάρτι αλλοιώτικο από τα άλλα

30 Οκτωβρίου 2011. Στο Estadio Olimpico Monumental του Porto Alegre, η Gremio πρόκειται να αντιμετωπίσει την Flamengo. Το γήπεδο είναι κατάμεστο. Παντού υπάρχουν πανό, ομοιώματα, μπλουζάκια και από τις κερκίδες ακούγονται συνθήματα, όλα αφιερωμένα σε ένα μόνο πρόσωπο. Τον Ronaldo Asis de Moreiera. Ευρύτερα  γνωστό ως  Ronaldinho.

Ο Ronaldinho που δεν το πήρε ποτέ στα σοβαρά

Η Βραζιλία είναι η χώρα της Σάμπα, του καφέ, των εκπληκτικών παραλιών, μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες παγκοσμίως, με απίστευτη φυσική ομορφιά. Είναι επίσης η χώρα που ανέδειξε τον μεγαλύτερο, κατά την προσωπική μου άποψη, πιλότο της F1 όλων των εποχών, τον αείμνηστο Ayrton Senna. Πάνω απ’ όλα όμως η Βραζιλία είναι… ποδόσφαιρο. Μπορεί το λαοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο να μην γεννήθηκε εκεί, εκεί όμως γεννήθηκαν κάποιοι από τους χαρισματικότερους ποδοσφαιριστές που είδαν ποτέ τα μάτια μας.