Volem Votar

Volem votar el president del Barça i no el nou Camp Nou, δηλαδή θέλουμε να ψηφίσουμε για τον πρόεδρο της Barça και όχι για το νέο Camp Nou, έλεγε το πανό που σήκωσαν φίλοι της ομάδας κατά την διάρκεια της χθεσινής αναμέτρησης για το πρωτάθλημα με την Almeria. Οι πρώτες αναμενόμενες αντιδράσεις μετά την αποχώρηση (από την πίσω πόρτα) του Sandro Rosell, που όλο και περισσότεροι του καταλογίζουν δειλία και ευθυνοφοβία, όταν το καράβι άρχισε να γέρνει επικίνδυνα, γίνονται πλέον αισθητές στη Βαρκελώνη.

Η υπομονή (που εδώ που τα λέμε, δεν υπήρξε ποτέ σε αφθονία στους blaugrana φιλάθλους) άρχισε να εξαντλείται. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και η κακή προηγούμενη εμφάνιση στο Anoeta, ήρθε να δέσει με την χθεσινή άχρωμη παρουσία της ομάδας, προκαλώντας δυστυχώς αρκετά σφυρίγματα από τις κερκίδες. Ναι, είναι τρομερά άδικο να αποδοκιμάζονται αυτοί οι παίκτες, αλλά στην πραγματικότητα πληρώνουν την συσσωρευμένη δυσφορία του κόσμου, που βλέπει την ομάδα εδώ και σχεδόν 3 χρόνια να παραμένει βραχυκυκλωμένη αγωνιστικά και την διοίκηση να πληρώνει παχυλά πρόστιμα στην εφορία (13Μ€ την περασμένη Τετάρτη), δηλώνοντας κατά τα άλλα "έντιμη και συνεπής" αλλά παραμένοντας στην ουσία, εντελώς παθητική.

Λίγοι κατάλαβαν ότι ο σύλλογος την περασμένη εβδομάδα βρέθηκε πολύ κοντά σε μια μεγάλη τραγωδία. Μιλώντας προχθές με τον καλό μου φίλο και αρθρογράφο της diarioGOL, Carles Enric, μου μετέφερε ότι η Audiencia Nacional, δηλαδή το ανώτατο δικαστήριο της Ισπανίας, υπήρξε σχεδόν γενναιόδωρο με την Barça, αφού εξετάστηκε ακόμη και η περίπτωση να παύσει η αγωνιστική δραστηριότητα στον σύλλογο, μέχρι την διαλεύκανση της υπόθεσης Neymar! Οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει τις αλυσιδωτές εκρήξεις που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο.

Έλεγα πρόσφατα ότι η πιθανή κατάκτηση τίτλων την φετινή περίοδο, δεν θα πρέπει να αποτελέσει αποσβεστήρα των αγωνιστικών ανωμαλιών που ταλαιπωρούν εδώ και καιρό την Barça. Ο αγώνας με την Almeria, ήταν σχεδόν μια μικρογραφία των όσων περιέγραφα παραπάνω: κακή εμφάνιση, προβληματισμός και αποδοκιμασίες όσο παρέμενε το 2-1, που σβήστηκαν έπειτα, χάρη στα δύο γκολ των Puyol και Xavi προς το φινάλε, που έδωσαν στην νίκη των blaugrana πανηγυρικό χαρακτήρα. Το καλοκαίρι αυτό, θα πρέπει να είναι περίοδος σημαντικών αποφάσεων και αλλαγών, εάν και εφόσον θέλουμε να γυρίσουμε σελίδα. Το έχω ξαναπεί και θα το λέω μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μου.

Τα σημαντικότερα γρανάζια αυτής της ομάδας, είναι πλέον πολύ κουρασμένα για να κάνουν αυτό που απαιτείται και πολύ σημαντικά, ως προσωπικότητες, για να μείνουν στο περιθώριο. Οι ρίξεις που θα πονέσουν όλους, πρέπει να γίνουν. Φυσικά η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου είναι, ποιός θα πάρει την ευθύνη να τις κάνει? Ο Bartomeu, ο Zubizarreta ή ο Rosell που πλέον έχει να ασχοληθεί με τις κατηγορίες και τα εκκρεμή δικαστήρια σε Βραζιλία και Ισπανία? Τόμπολα.

Ο Gerardo Martino πήρε προσωπικό ρίσκο αναλαμβάνοντας την ομάδα σε μια περίοδο δύσκολη, σχεδόν χωρίς προετοιμασία και με καμία δυνατότητα προσωπικών μεταγραφικών επιλογών. Απόδειξη θάρρους και διάθεσης για δουλειά από την μία, αλλά και αποδοχής συμμετοχής στο φετινό κάδρο. Δήλωσε από την πρώτη στιγμή ότι δεν έρχεται για να τα αλλάξει όλα, αλλά για να επανενεργοποιήσει καλές παλαιότερες αγωνιστικές συνήθειες. Οι δηλώσεις του υπάρχουν για όποιον δύσπιστο.

Αυτό που σίγουρα κατάφερε, είναι να αποβάλει την αφέλεια με την οποία αντιμετώπιζε κάποιες φορές η Barcelona τους αγώνες της. Ο αγωνιστικός ενθουσιασμός περιορίστηκε, το χρονόμετρο και η τακτική μετριοπάθεια πέρασαν σε πρώτο πλάνο. Η λέξη "αφέλεια" που χρησιμοποιώ μπορεί να παρεξηγηθεί, αλλά διευκρινίζω ότι η Barça υπήρξε αφελής ακριβώς επειδή είχε εμπιστοσύνη στο παιχνίδι της και γνώριζε ότι είχε την δυνατότητα να αλλάξει στην διάρκεια των αγώνων, τυχόν αναποδιές. Αυτό πλέον δεν μπορεί να συμβαίνει με την ίδια συχνότητα και οι πρώτοι που το καταλαβαίνουν είναι οι ίδιοι οι παίκτες. Οπότε η αρχική προσδοκία του Martino, με τα σημερινά δεδομένα είναι αδύνατο να βρει εφαρμογή.

Τα τρεξίματα έχουν μειωθεί δραματικά, η κίνηση στον χώρο είναι μηδαμινή και τα προσχήματα σώζονται κυρίως από την ατομική κλάση και την εξαιρετική χρονιά που κάνουν συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές, όπως ο Alexis που χθες πέτυχε ένα ακόμη γκολ, το 16ο του στο φετινό πρωτάθλημα. Η Barça χθες όταν είχε την κατοχή, ήταν σχεδόν ανυπόφορη. Puyol και Mascherano ανέβαιναν στο ύψος του κέντρου και οι πλάγιοι αμυντικοί (Adriano και Alves) αντί να παίρνουν πλάτος στα άκρα της επίθεσης, συνέκλιναν στον άξονα σχεδόν τρακάροντας με τους Xavi-Cesc και Busquets. Πέντε παίκτες στριμωγμένοι σαν σαρδέλες σε πολύ μικρό χώρο, με αποτέλεσμα η δουλειά των παικτών της Almeria να απλοποιείται σε βαθμό παρεξηγήσεως. Ήταν μια εικόνα που φαινόταν με γυμνό μάτι στο μεγαλύτερο μέρος (κυρίως) του 2ου ημιχρόνου. Ταπεινή μου εκτίμηση την οποία επαναλαμβάνω, είναι ότι Xavi και Cesc με τα υπάρχοντα δεδομένα, είναι αδύνατο να συνυπάρξουν στην τριάδα του κέντρου.

Η κακή βραδιά του Neymar δεν βοήθησε την κατάσταση, ο Messi (πλην του απίστευτου σε εκτέλεση γκολ-φάουλ) ήταν και πάλι μέτριος και ο μόνος που προσπαθούσε να δημιουργήσει ρήγματα, ήταν ο φιλότιμος χιλιανός. Η είσοδος των Iniesta και Pedro βοήθησαν την ομάδα να κινηθεί έστω υποφερτά, τα γκολ των Xavi και Puyol, που από χθες είναι και οι παίκτες με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία του συλλόγου και το 2-2 στο οποίο έμειναν νωρίτερα Atleti και Real Madrid, χάρη στο οποίο ψαλιδίστηκε η διαφορά από την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, φτιασίδωσαν άλλη μια μέτρια αγωνιστική βραδιά.

Όσο για την άμυνα...Ο Pautaso που χθες αντικατέστησε (λόγω τιμωρίας) τον Martino στον πάγκο, δήλωσε στην συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα, ότι η ομάδα δουλεύει στις προπονήσεις τις αδυναμίες της στις στημένες φάσεις, αλλά ο καλύτερος τρόπος για να τις αντιμετωπίζει, είναι να μην δίνει την δυνατότητα στους αντιπάλους να έχουν τέτοιες! Κάτι βέβαια που πρακτικά είναι αδύνατο. Η άμυνα ζώνης (την οποία επέλεγε πάντα ο Pep) που είχε τα δικά της θέματα, αντικαταστάθηκε από προσωπική άμυνα, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Ότι ίπταται πάνω από την εστία του Valdes μυρίζει γκολ.

Στο μεταξύ απορίες προκαλεί και η εναλλαγή των κεντρικών αμυντικών. Ο Bartra χθες έμεινε στον πάγκο και ξεκίνησε ο Mascherano που είχε αγωνιστεί και στο Etihad, μαζί με τον Puyol. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ στην Βαρκελώνη η απόφαση του αρχηγού να αποχωρήσει το προσεχές καλοκαίρι είναι οριστική, αλλά προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα, προτίθεται να συνεχίσει το ποδόσφαιρο. Θυμίζω ότι το αρχικό φετινό πλάνο, προέβλεπε ξεκούραση του capita και στοχευμένη χρησιμοποίηση του σε μεγάλα ραντεβού, όπως ήταν εκείνο της περασμένης εβδομάδας στο Μάντσεστερ. Εκεί δηλαδή όπου ταξίδεψε μόνο για να μείνει τελικά εκτός ομάδας, αφού δεν επιλέχθηκε ούτε για τον πάγκο.

Θα μπορούσα σε αυτές τις γραμμές να μιλάω για άλλα πράγματα, τα οποία όμως θεωρώ αυτονόητα και σίγουρα δεν προκαλούν καμία συζήτηση. Για το γεγονός δηλαδή ότι μένουν ακόμη 12 αγωνιστικές ημέρες στην La Liga, στις οποίες οι Καταλανοί έχουν την κατάσταση στα χέρια τους. Δείχνουν υψηλό βαθμό συσπείρωσης, (την περασμένη εβδομάδα όλοι συντάχθηκαν και ορθότατα, στο πλευρό του προπονητή τους), έχουν την εμπειρία, έχουν το κίνητρο, έχουν και την κλάση. Αν κερδίσουν τα εναπομείναντα παιχνίδια, θα πάρουν το πρωτάθλημα. Τόσο απλά. Δεν είναι όμως απλό. Αυτή την στιγμή η ομάδα με το πιο ξεκάθαρο πλάνο, δεν είναι ούτε η Barça, ούτε η Real Madrid, αλλά η Atleti του Simeone. Ίσως αυτό συμβαίνει επειδή έτσι κι αλλιώς οι εναλλακτικές της είναι λιγότερες, ωστόσο το γεγονός παραμένει.

Η ομάδα του Ancelotti, μετά την σπουδαία παράσταση στην Γερμανία, έδειξε προβληματική σε ένα ακόμη μεγάλο φετινό ραντεβού. Αμήχανη προσέγγιση στον πρώτο γύρο απέναντι στους blaugrana, (θυμηθείτε το πείραμα με τον Ramos), ήττα στο Bernabeu από την Atleti, κακή προσέγγιση και χθες στο Vicente Calderon. Η χρησιμοποίηση από την αρχή των Arbeloa και Coentrao και η μετέπειτα αντικατάσταση τους από τους Carvajal και Marcelo, εξέθεσαν κυρίως τον ίδιο τον προπονητή της. Έχει πάντως το βάθος, έχει καλό πρόγραμμα και έχει και την Barça στο Bernabeu, σε δυο εβδομάδες. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι έχει και ένα πλάνο που τρέχει και το οποίο, σχεδόν σίγουρα, θα την οδηγήσει με μεγαλύτερη ασφάλεια στην αφετηρία της επόμενης περιόδου. Αυτό ακριβώς δηλαδή, που λείπει από την Barcelona. Για να τα λέμε όλα βέβαια, μέχρι το Νοέμβρη του 2013 οι blancos απλά δεν βλεπόταν, ωστόσο αυτό πλέον αποτελεί παρελθόν.

Η La Liga έχει ακόμη πολύ δρόμο, οι προβλέψεις είναι ακόμη παρακινδυνευμένες και το μόνο βέβαιο είναι, ότι η εξέλιξη της θα μας κρατήσει καρφωμένους στους τηλεοπτικούς δέκτες μέχρι τα τέλη Μαϊου. 12 τελικοί απομένουν, όπως εύστοχα έγραψε χθες και ο Iniesta στον λογαριασμό του στο twitter. 12 στροφές που θα οδηγήσουν στην έναρξη ενός καλοκαιριού, ίσως του σημαντικότερου την τελευταία πενταετία για το FC Barcelona.