Το μπλε κορίτσι

 

Θυμήθηκα σήμερα μια ιστορία για την οποία είχα γράψει πριν από 4 χρόνια. Θυμήθηκα το μπλε κορίτσι… The blue girl… Έτσι αποκαλούσαν την Sahar Khodayari, εξαιτίας της αγάπης της για την Esteghlal FC, μία από τις μεγαλύτερες ομάδες ποδοσφαίρου του Ιράν, που το χρώμα της είναι το μπλε.

Η τραγική ιστορία του Robert Enke

Σαν σήμερα, στις 10 Νοέμβρη του 2009, έδωσε τέλος στη ζωή του ο Robert Enke. O Γερμανός τερματοφύλακας έφυγε σε μικρή ηλικία από τη Γερμανία, υπογράφοντας με τη Benfica. Έμεινε στη Πορτογαλία για τρεις σεζόν, πριν κάνει το μεγάλο άλμα συμφωνώντας με τη Barcelona.

Eterno 26

Στα μεθεόρτια της κατάκτησης του Champions League στο Wembley το 2011, όλοι οι παίκτες της Barcelona φόρεσαν μπλουζάκια που έγραφαν «Champions». Όλοι; Όχι. Ο Carles Puyol, αρχηγός και σύμβολο της ομάδας, φορούσε ένα T-Shirt, που είχε γραμμένο ένα διαφορετικό μήνυμα από εκείνο των συμπαικτών του: «Anims Miki».

Η κοινή μοίρα των Escobars

Καλιφόρνια. 22 Ιουνίου 1994. Aπειλητικά μηνύματα φθάνουν στο ξενοδοχείο όπου έχει καταλύσει η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Κολομβίας, με αφορμή τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο κύπελλο, που εκείνη τη χρονιά διεξαγόταν στις Η.Π.Α. 15 ημέρες αργότερα, ξημερώματα της 3ης Ιουλίου, ο αρχηγός της ομάδας, Andres Escobar, δολοφονείται εν ψυχρώ στη γενέτειρα του, το Medellin της Κολομβίας. Ήταν μόλις 27 χρονών. Στην ίδια πόλη έξι μήνες νωρίτερα, είχε χάσει τη ζωή του ένας άλλος Escobar, ο διαβόητος Pablo, γνωστός και ως "ο βασιλιάς της κοκαΐνης". Σε αυτό το άρθρο, θα ταξιδέψουμε νοερά στην Κολομβία.

Tito Vilanova. Το πέρασμα στην αιωνιότητα

Το καλοκαίρι του 2011 κατά την διάρκεια του ισπανικού Super Copa μεταξύ της Barcelona και της Ρεάλ Μαδρίτης στο Camp Nou, ο Jose Mourinho επιτίθεται απροκάλυπτα στον βοηθό προπονητή των Καταλανών. Η ενέργεια του κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω των τηλεοπτικών δεκτών και βάζει για πρώτη φορά σε πρώτο πλάνο έναν αθόρυβο εργάτη και άνθρωπο χαμηλών τόνων, τον άμεσο συνεργάτη του Pep Guardiola. Το όνομα του είναι Tito Vilanova.

Το ποδόσφαιρο των μελλοθάνατων

Η κλήση στην εθνική ομάδα αποτελεί παραδοσιακά, όνειρο και καταξίωση για κάθε επαγγελματία ποδοσφαιριστή απανταχού της γης. Υπήρξε όμως μια χώρα στην οποία η κλήση αθλητών στα εθνικά αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, ισοδυναμούσε με προαναγγελία θανάτου.

Παίκτες ή μηχανές;

12 Ιουλίου 1998. Στο Saint Denis, Γαλλία και Βραζιλία αγωνίζονται στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Οι Γάλλοι στέφονται παγκόσμιοι πρωταθλητές, τα βλέμματα όμως πέφτουν στο αστέρι της Βραζιλίας. Ο Ronaldo στον τελικό είναι σκιά του εαυτού του και οι συζητήσεις μετά τον αγώνα, δίνουν και παίρνουν. Εν τέλει αποκαλύπτεται η σοκαριστική αλήθεια.

Θύρα 7 Η τραγωδία που δεν έγινε διδαχή

Η 8η  Φεβρουαρίου του 1981, έμελλε να μείνει στην ιστορία ως η ημέρα που ο ελληνικός αθλητισμός θα βίωνε την πιο τραγική του στιγμή. 21 συνάνθρωποι μας, έχασαν την ζωή τους μετά την λήξη ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. 31 χρόνια μετά την μαύρη επέτειο, εν έτη 2012, είναι λίγα αυτά που μπορούν να ειπωθούν για τον τρόπο που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που οδήγησαν στην τραγωδία. Είναι όμως ακόμη πιο λίγα αυτά που όλοι όσοι αγαπάμε τον αθλητισμό, διδαχθήκαμε.

Ayrton Senna. Η πρωτομαγιά που είδα την ιστορία να γράφεται

Έλα ρε Νίκο, τέτοια μέρα δεν είναι για να καθόμαστε μέσα. Όλη η τάξη θα είναι εκεί.

Ξέχασε το Μηνά, ο Ayrton ξεκινάει από την pole position. Αύριο θα κερδίσει. Δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω την πρώτη του φετινή νίκη.